sanjinapoezija
utorak, 7. veljače 2012.
чекањето ме уби
Чекајќи се уништив
денот се преврте наопаку
во пустините дува неразумен ветар
ќе дојде среќата низ спореден влез
ќе чукне на прозорец
така чувствуваат моите мали прсти
а ако нешто згрешив
многукратно прости ми
мене и чекањето ме уби.
Noviji postovi
Stariji postovi
Početna stranica
Pretplati se na:
Postovi (Atom)