petak, 7. studenoga 2014.

нашата куќа

Поминав покрај нашата куќа, 
за двесте луѓе. 
Знаев дека е празна и пуста. 
Патот што со врзани очи 
можев да го поминам, 
сега е обраснат со трева.
Бев до нашата голема куќа, 
што со труд и љубов ја градевме, 
сега сум сигурна, 
никој од нас нема да се врати таму. 

ponedjeljak, 3. studenoga 2014.

ќе чекам

Во кофите носам тишина
ја оставам во собите.
Ќе чекам,
додека не падне 
и последната куќа во селото.
Последниот камен ќе го земам 
за инспирација. 
Ќе чекам, додека не се подмладам,
додека не бидам дете,
додека не ги најдам пријателите.