нашата куќа

Поминав покрај нашата куќа, 
за двесте луѓе. 
Знаев дека е празна и пуста. 
Патот што со врзани очи 
можев да го поминам, 
сега е обраснат со трева.
Бев до нашата голема куќа, 
што со труд и љубов ја градевме, 
сега сум сигурна, 
никој од нас нема да се врати таму. 

ќе чекам

Во кофите носам тишина
ја оставам во собите.
Ќе чекам,
додека не падне 
и последната куќа во селото.
Последниот камен ќе го земам 
за инспирација. 
Ќе чекам, додека не се подмладам,
додека не бидам дете,
додека не ги најдам пријателите.