не ми е судено

Срцето ми чука во петици

а под кожата на овие стихови ме нема

мојата глава е ризница со белешки,

а мојата душа е лоша муза

не ми е судено да прелетам децении

и да се вселам

во градина со златни хризантеми

ме освојува мирисот на септемврискиот ветер

ме плени тој колаж од звуци

молчењето ми е олово

и не ми е судено да споделувам тајни

носам дијадема за обични луѓе

и го барам она мало кутивче со среќа

закопано во бунар близу земјината оска.