Ноќта падна врз темниот чадор
што го чуваше сонот на мојот дом
ти ги постела сите ѕвезди на тревата
и газев врз килимот
на твојата светла љубов
од богата жетва на твоите бакнежи
ја полнев душата со бесмртност
седевме покрај пијаното што го немав
и слушавме како времето ѕвони во ушите
затоа што сакаме откако постоиме
се знаеме откако се сретнавме.
Nema komentara:
Objavi komentar