Во добата на зелените тинејџери
јас бев возрасно дете
животот беше тркало
напредокот беше летало
чекор составен од мали чекорчиња
ноќта не се одвојуваше од својата пелерина,
а јас на проблемите им удирав шлаканици
и во касичка штедев пари
за да си купам убави работи
љубовта се трошеше како училишна креда,
а потоа остануваа само валкани раце
и не можевме сите да имаме се
другите пораснаа,
а јас останав дете
и си купив време за бавно поправање на грешки.
Nema komentara:
Objavi komentar