Сега кога ме нема
телото одмара
душата патува
другите ме сожалуваат
ама никој вистински не жали
затоа што со мисла
запалив прашума
затоа што со поглед
скршив туѓи огледала
затоа што со стегнато срце
живеев површно
сега кога ме нема
сигурно злобните ме озборуваат
и од зад грб
ги набљудуваат моите дела
сега кога ме нема
и смртта е некако полесна
а само инсектите останаа
со пусти надежи и со верба
дека единката случајно
може светот да го освои.
Nema komentara:
Objavi komentar