Утрово ненамерно се сетив на твојот глас
што ја носи сериозноста на старите дрвја
кои пак се фалат со дебелите сенки
таков е твојот раскошен,сакан и заборавен глас
а јас сум мала ѕвезда што изгрева на Запад
и во доцните часови
додека другите мирно сонуваат
го довикувам твојот омилен и заборавен глас.
Nema komentara:
Objavi komentar