Ме викаш на другата страна
мислиш на мене
ми го подаваш малиот прст
а јас прибирам роса и калдрма
да направам клупа
да се поткачам
да те дофатам за миг
затоа што надежта во мене
два пати на ден умира
а третиот пат воскреснува
мислиш на мене
во ова време и тоа е доволно.
Nema komentara:
Objavi komentar