petak, 6. listopada 2017.

еден неправеден ден

Животот ме дроби 
како стакло во своите раце. 

Имам планови за време, 
а немам тло
каде да ги пуштам своите чекори. 

Луѓето ме кршат како орев 
ме јадат заедно со сите слабости. 

Ѕидот зборува гласно
и го прераскажува плачот на детето во мене. 

Ова е само еден обичен ден во низа
еден неправеден ден што трае колку вечност. 

Nema komentara:

Objavi komentar